Cztery klasyczne style pływackie w pigułce

Istnieją różne style pływackie, a każdy z nich intensywniej angażuje inne partie ciała i ma nieco odmienne wymagania, gdy chodzi o technikę. Można się ich nauczyć samodzielnie, lecz najlepszym wyjściem jest udział w kursie pływania. W ten sposób unikniemy utrwalania błędów w postawie i ryzyka kontuzji. W czasie kursu dowiemy się, jak poprawnie wykonywać ruchy dla danego stylu i kiedy najlepiej go używać.

Styl grzbietowy

Styl grzbietowy jest prawdopodobnie najłatwiejszym do opanowania ze wszystkich styli klasycznych. Ciało układamy na wodzie na plecach i patrzymy w tym czasie w górę. Nie należy przyciągać brody w kierunku mostka. Ciało powinno tworzyć linię prostą od głowy po stopy. Rękę na przemian wyciągamy ku górze i wkładamy do wody w momencie, gdy utworzy z ciałem jedno z ramion litery „Y”.

Styl klasyczny – żabka

Najbardziej podstawowym stylem klasycznym jest żabka. Jednak wiele osób popełnia błędy w czasie używania tej formy poprzez utrzymywanie głowy przez cały czas nad powierzchnią wody. W rzeczywistości głowa powinna iść pod wodę w trakcie ruchu nóg. Z kolei oddech należy łapać w czasie ruchu rąk.

Ramiona należy wyciągnąć do przodu, by utworzyły z nogami linię prostą. W tym właśnie czasie głowa idzie pod wodę. Wnętrze dłoni powinno być obrócone na zewnątrz i wykonywać ruch kolisty, odpychając wodę na wysokości barków, ponieważ należy ściągnąć ramiona w kierunku ciała. W tym samym czasie wykonywany jest ruch nóg. Nogi powinny być ugięte w kolanach, a stopy obrócone na zewnątrz. Pięty przyciągamy do pośladków, a następnie wykonujemy energiczny wyprost nóg okrężnym ruchem łydek i ponownie zamykamy nogi. Należy pamiętać, że ruch nóg i rąk powinien być zsynchronizowany.

Styl motylkowy – delfin

Kolejnym stylem jest delfin, znany także jako styl motylkowy lub po prostu motylek. Pływanie motylkiem odbywa się w pozycji na brzuchu. W tym czasie oba ramiona powinny być otworzone na szerokość barków i wyciągnięte do przodu. Dłonie zanurzamy kciukami do przodu przed zanurzoną w wodzie głową i jednocześnie wykonujemy odepchnięcie obiema nogami. Dłonie i łokcie powinny być lekko zgięte i wykonywać ruch do tyłu, a następnie wrócić do pozycji przedniej. Podczas ruchu górnej części ciała głowa znajduje się nad wodą, wykonujemy wdech. W trakcie, gdy podczas ruchu falowego ciało znajduje się w wodzie należy wykonywać silne uderzenia nogami.

Kraul

Najbardziej wymagającym i skomplikowanym ze styli klasycznych jest kraul. Ze względu na swoją dynamiczność styl ten pozwala przepłynąć duże długości w krótkim czasie.

W kraulu ważne jest ułożenie całego ciała, począwszy od górnych partii ciała po same stopy. Głowa powinna znajdować się w linii prostej z kręgosłupem. W utrzymaniu prawidłowej pozycji pomoże skupienie wzroku na linii wyznaczającej środek toru w basenie albo na linii horyzontalnej w przypadku pływania na wolnym powietrzu. Barki powinny być w czasie pływania rozluźnione. Z kolei łokcie muszą znajdować się powyżej nadgarstków przez cały czas, a dłonie mieć złączone palce i być swobodnie wyprostowane. W trakcie ruchu zagarniania wody dłońmi powinny one celować w kierunku dna basenu. Każde odepchnięcie ręką zakończone powinno być wyprostem łokcia tak, by ręka układała się wzdłuż ciała z dłonią skierowaną i przylegającą blisko uda.

Biodra w kraulu wraz z całym tułowiem obracają się w wodzie pod kątem około 45 stopni w kierunku ręki wykonującej ruchu. Z kolei nogami wykonujemy około 6 ruchów na każdy cykl ramion, czyli ruch każdą z rąk. Stopy powinny znajdować się blisko siebie.

W trakcie stosowania kraula istotną rolę odgrywa oddech. Głowa powinna obracać się zawsze w kierunku ręki wiosłującej. Wtedy wykonujemy wdech. Powietrze wydychujemy miarowo pod wodą. W trakcie wydechu należy opróżnić płuca maksymalnie.